Hmm...
Dołączył: 30 Lip 2009
Posty: 2729
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z Polski oczywiście ^^
|
 Wysłany: Wto 17:50, 28 Wrz 2010 Temat postu: Złocieniec płacze, Złocieniec nie może uwierzyć |
|
|
Pewnie słyszałyście już o tragedii polskiego autokaru pod Berlinem. Jakoś do mnie to nie trafiało, lecz dziś ' tak od niechcenia' zerknęłam na artykuł na Onecie, który mną wstrząsnął. Nie wiedziałam, że tak jest..
| Cytat: | [...] Rzeczywiście szukałem "Super Expressu". Nie tylko ja. Tabloid był we wtorek najbardziej pożądanym towarem w kilkunastotysięcznej miejscowości. Choć "pożądany" to złe słowo. Gazeta na pierwszej stronie raziła w oczy trzynastoma klepsydrami. Przy każdej krzyż, wiek ofiary, do tego długa litania imion i nazwisk - Zenon, Jerzy, Adam, Justyna, znów Zenon, Jarosław, Małgorzata, Dariusz, Marian, Urszula, Jolanta, Bogdan i najmłodsza, bo ledwie trzynastoletnia Karolina. Większość stąd, ze Złocieńca lub okolicznych miejscowości. Nic dziwnego, że ludzie chcieli przeczytać nazwiska, znaleźć może jakieś choćby najmniejsze zdjęcie. Rozpoznać na nim sąsiada, znajomego czy choćby kogoś, kogo znało się tylko z widzenia, kogo mijało się na ulicy, spotykało w sklepie. Cały Złocieniec szuka śladów, choćby strzępu informacji o tych, którzy zginęli w niedzielę w wypadku na niemieckiej autostradzie.
- Wracam z delegacji, od soboty jestem w drodze. Jak usłyszałem w telewizji, że to autokar od nas ze Złocieńca miał wypadek, że tyle ludzi nie żyje, to aż zamarłem. To małe miasteczko, ludzie się znają, sam mam kilku kolegów pracujących w nadleśnictwie. Tyle że na razie to wciąż niewiele wiadomo. Żona dzwoniła, też roztrzęsiona, ale nie bardzo wiadomo, kto zginął. Czy ktoś bliski ucierpiał - zastanawia się Marian, który na stacji w Złocieńcu dosłownie wybiegł z pociągu jak poparzony, ledwo go dogoniłem na drodze.
Złocieniec okryty żałobą
W sprawie niedzielnego wypadku pod Berlinem każdego dnia przybywa jednak kolejnych informacji. Wiadomo, że zginęło trzynaście osób, kolejnych dwadzieścia dziewięć osób zostało rannych, niektórzy ciężko, wciąż w niemieckich szpitalach walczą o życie. Do Niemiec pojechały też rodziny osób poszkodowanych w wypadku. Niektórzy zabrać bliskich do domu, inni zidentyfikować ciała. Wszyscy z choćby z iskierką nadziei, że najgorsze ominie ich najbliższych. Wrócili już do kraju, razem z najmniej poszkodowanymi uczestnikami feralnej wycieczki. I jedni, i drudzy w traumie, zduszeni złymi wiadomościami. Niedostępni dla dziennikarzy.
- Ludzie, my wszyscy w Złocieńcu jesteśmy psychicznie po prostu rozwaleni. Rozmawiałem ludźmi z nadleśnictwa. Tam pracowało najwięcej ofiar, znali się jak łyse konie. Teraz leśnikom robota w ogóle się nie klei, będą musiały przyjechać posiłki z zewnątrz, w takiej ludzie są traumie. A to przecież jeszcze nie koniec. Jeszcze nie wszystkie ciała udało się zidentyfikować, nie wszyscy wrócili do domów. Z tego, co wiem, potrzebne będą badania DNA. A potem czekają nas pogrzeby - mówi nam Piotr Antończak, zastępca burmistrza w Złocieńcu, który wczoraj wrócił z Berlina.
Rzeczywiście Złocieniec płacze, Złocieniec wciąż nie może albo nie chce uwierzyć w to, co się stało. Miasto niby pulsuje jak każdego dnia, szuka swojego rytmu, swojej codzienności, ale przedziera się przez nią z mozołem, z trudem wraca do normalności.
Nie ulicach nie słychać śmiechu, nie ma głośnych rozmów, targowania na bazarze, przekomarzania się gawiedzi wybiegającej ze szkół. Są spuszczone oczy, zamyślone spojrzenia przenikające pod powiewającymi na wietrze flagami przepasanymi kirem. Są ciche dyskusje, jest poszukiwanie na ulicy znajomych twarzy. Są pytania o to, czy coś wiedzą, coś więcej niż piszą gazety i mówi się w telewizji, czy mają po prostu jakieś dobre wieści. Wreszcie, czy nie stracili kogoś bliskiego, kogoś znajomego. Czasami pojawiają się łzy, wzruszenie. Jak u Krystyny Siwińskiej.
- Taka tragedia, takie nieszczęście. Czytałam tę listę w gazecie, sąsiadka przyszła mi pokazać. Nazwiska nie kojarzę, ale bo to mało ludzi, których nawet nie kojarzyło się z nazwiska, a którym człowiek mówił "dzień dobry", pytał o zdrowie. Zresztą nazwiska nie są ważne, kiedy ginie tyle ludzi, kiedy ginie dziecko - mówi Siwińska, która pod krzyżem stojącym przed kościołem na tyłach ratusza zapaliła znicz. - Za wszystkich, ale najbardziej za tą najmłodszą, za Karolinkę - dodaje zapłakana kobieta.
Tragedia w urodziny
Karolinka pochodziła z pobliskiego Łobza. Na wycieczkę do Hiszpanii pojechała w nagrodę za bardzo dobre stopnie w szkole. Na wakacjach oko na wnuczkę miała pani Maria. Babcia musiała dopilnować, żeby Karolinka regularnie brała insulinę. Dziewczynka od czterech lat chorowała na cukrzycę. W niedzielę akurat kończyła trzynaście lat. W domu z tortem czekali na nią rodzice i rodzeństwo. Zamiast roześmianej i wypoczętej dziewczynki przyszła miażdżąca serca wiadomość. Karolinka nie żyje. Jest jedynym dzieckiem na liście ofiar. Dziś prawdopodobnie jej ciało wróci do domu.
- To niesprawiedliwie, niesprawiedliwe - mówiła sama do siebie starsza kobieta, która z trudem wdrapywała się na schody prowadzące do złocieńskiego ratusza. Szła złożyć wpis do księgi kondolencyjnej wystawionej w urzędzie. Ludzie nie silili się na piękne słowa, kwieciste zdania. Po prostu współczuli. Dzielili żal, żałobę.
Wtorek został ogłoszony żałobnym dniem w całym województwie zachodniopomorskim. W Złocieńcu żałoba potrwa dłużej, nawet do niedzieli. Powiewać będą opuszczone do połowy masztu narodowe flagi, przepasane kirem, nie będzie hucznych imprez, zabaw. Miasto będzie powoli budziło się z odrętwienia, z letargu.
- Szybko tego, co się stało, na pewno nie zapomnimy – nie ma wątpliwości burmistrz Antończak.
Mieszkańcy są podobnego zdania. - Znam rodzinę, która ucierpiała w wypadku. On nie żyje, jest na liście w gazecie. Ona jest ciężko ranna. Jak była ładna pogoda, jeździłyśmy razem na wycieczki rowerowe, a teraz ona walczy o życie - mówi mi sprzedawczyni z "Żabki" i szybko znika między regałami. Chyba dlatego, żebym nie zobaczył, jak szklą jej się oczy.
|
dość dużo tego, ale jest warte przeczytania..
[*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*] 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
